„Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże” (Łk 6,20). Samo ubóstwo może jeszcze nie być błogosławieństwem, czyli szczęściem, ale staje się nim wtedy, kiedy człowiek odkrywa prawdziwe bogactwo, jakim jest sam Bóg. Jeżeli człowiek wyzbywa się przywiązania do rzeczy tego świata świadomie i dobrowolnie ze względu na Królestwo Boże, to może się zaliczyć do najszczęśliwszych ludzi tej ziemi. †
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.