„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać” (J 14,23).
Bóg mi obiecał, że będzie we mnie przebywał czyli zamieszkiwał.
Czy może być dla człowieka bardziej radosna nowina od świadomości, że Ten, który istnieje bez początku i końca, który stworzył cały Wszechświat, który jest Panem całej historii i każdego człowieka, chce być gościem mojego serca?
Czy może być dla człowieka coś bardziej tragicznego od wzgardzenia tą łaską i poddania się obojętności? †
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.