Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili (J 19,31-37).
Jezus pogrążył się w głębokim „śnie” śmierci. Wtedy został otwarty Jego bok i wypłynęły zdroje łask, które do dziś się nie wyczerpują – woda sakramentu chrztu i krew sakramentu Eucharystii. Płyną te zdroje przez pokolenia i przynoszą życie obfite. Zamilknijmy wobec tej wielkiej tajemnicy i trwajmy w adoracji. †
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.