Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,9-15).
Uczniowie długo nie mogli uwierzyć w fakt Zmartwychwstania. Kiedy jednak już przekonali się, że Jezus żyje, nie mogli nie głosić tego, co widzieli i słyszeli. Pan Bóg przychodzi do ludzkiej niemocy, żeby w pełni objawić swoją boską moc. †
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.